İnternet Bizi Birbirimizden Uzaklaştırdı

''İnternet bizi birbirimizden uzaklaştırdı.'' Bu günlerde bu cümleyi daha çok hissettiğimi fark ettim. Sanırım çok toplum içine karışmadığım için pek farkında değildim.

Geçen yaz kumsalda gün batışında, ailecek çekirdek çitlerken konusu açılmıştı. Enişteme, ''Neden sosyal hesapların yok?''diye sorduğumda bana, '' İnternet öyle bir hastalık ki normal hayatta insanın, insan ilişkilerini zedeliyor. Sohbeti bile internet üzerinden yaptığımız için yüz yüze görüşmeye gerek bile duymuyoruz, bu yüzden ben hesap açmıyorum.'' demişti, ardına bir kaç örnek ekleyerek.
Şimdi o sohbeti düşünüyorum da bu günlerde evet, bende onun gibi düşünmeye başladım. İnternette canım, cicim, seni çok özledim yazanlar, yüz yüze gelmemek için bin takla atlamaya başladılar. İşin tuhaf tarafı bu çok normalleşmeye başladı. Zaten cep telefonu ile birlikte bu durum yavaş yavaş başlamıştı. Şimdi bu durum daha çok ayyuka çıktı. Hatta öyle bir duruma geldiler ki insanlar, görüşseler bile ya ellerinde tablet ya da cep telefonu ile ilgilenir oldular. Sohbetler bile genel olarak hep teknoloji üzerine. Şu kişi şu hesabında şunu yapmış, şu kişi şuradaymış, konum atmış gibi şeyler. En son girdiğim ortamda başıma böyle bir durum geldi, teknoloji ile arası iyi olmayan benim bu durum çok garibime gitti. Kendimi dışlanmış gibi hissettim. Belki de bu sürü psikolojisine bende uymalıyım diye düşündüm. Yine de keşke eskisi gibi sıcacık samimi ortamlar olsa. Birilerinin sosyal hesapları yerine kendilerini konuşsak. Birbirimizin gözlerine bakarak sorunlarımızı anlatsak ne güzel olurdu. Bende teknoloji geliştikçe insanı yalnızlaştırmaya itiyor gibi geldi. Ha bir toplulukla oturmuşsun, ha yalnız oturmuşsun fark etmiyor gibiydi. Herkes telefonlarına gömüldüğü için zaten yanında ki insanı görmüyordu. Bu tecrübe ile o gün ben eniştemin demek istediğini anlamamıştım ama bu gün baktığımda çok iyi anlıyorum.

ALLAH sonumuzu hayretsin.