Yürek Yangınının Birinci Yıl Dönümü #SOMA

Cümleye nasıl başlayacağımı bir türlü bulamadım.Yazdım sildim,yazdım sildim.Geçen yıl bu gün bu saatlerde normal hayatımızı yaşıyorduk ta ki 15: 10 sularına kadar.Manisa'nın Soma ilçesinde bu saatlerde can pazarı yaşanırken hemen hemen çoğu kişi bir haber hayatına devam ediyordu.Ta ki akşam haberlerine kadar.O acı haberin bütün Türkiye'ye yayılmasıyla herkes seferber olmuştu.Dualar,uzak şehirlerden yardıma gidenler bir umut kurtulmaları için çabalayanlarda doldu her yer.Hatta öyle ki ayın 17 sinde bütün camilerde sela bile verildi.
Doğusundan batısına kuzeyinden güneyine her yerde yas yaşandı.Çevre ülkelerden yardımlar geldi ve bayraklarını yarıya indirdiler.Dile kolay tam 301 can şehit oldu Soma'da.O gün acılar  tazeyken geride kalan dul kadınlar ve yetim çocuklar bir süre kucaklandı vaatler verildi insanlar yardımcı oldular.Fakat zaman geçtikçe işler değişti.Verilen vaatler tutulmadı geride kalan dul kadınlar ve yetim çocuklar zorda kaldılar.Bunun yanında geride kalan maden işçileri ise işten çıkarıldı.Sonuç olarak geride kalanlarda hayat koşullarına yenildiler.Hayattan yedikleri tekme yetmiyormuş gibi birde bu gibi sorunlarla baş başa kaldılar.Olay olduğu zaman yüzünü boyayan insanların yapmacık üzüntüleri bir iki gün sonra sona ererken orada insanları canı her gün biraz daha yanmaya devam etti.Olaydan bir yıl geçti bu gün bakıyorum çoğu kişinin umurunda bile değil. Bu olay unutulmuş herkes kendi keyfinde hatta o gün yapmacık üzüntü yaşayanlar bile aşk acısı çekmekte,her hangi bir yerde yediği yemeğin tabağını çekmekte.İşin özü ateş düştüğü yeri yaktı.En azından bu günü samimi duygularıyla unutmayan insanlara teşekkür etmek gerek.301 şehidimiz ve ailelerine dua etmeyi unutmayalım.Mekanları cennet olsun yattıkları yer nur dolsun.Ailelerine büyük sabırlar.