Ah Bu Ne Sevgi Bu Ne Izdırap

Bütün et türleri arasında sadece dana etini çok severim.Balık ve koyun(koç,kuzu) etini yemem ,tavukta yılda bir kez olursa olur olmazsa koyver gitsin.Fakat dana etini her daim olsa yerim.Konumuz benim hangi tür et yedigim değil aslında et vb şeylere dokunamam.Maalesef bu duruma kıymada dahil.Gel gelelim olaya...Bir kaç gündür evimizde yatılı misafirlerimiz var annemde değişik bir şeyler yapmak için kurbandan kalan etlerden çıkarmış dışarı.Amacı kavurma yapmaktı.Fakat misafirlerimiz bir akrabalarına gitmek istediler annemde onlarla gidince buzu eriyen et bana kaldı.Hani bazen bir şeyler sürterde tuhaf bir ses çıkar dişlerimiz kamaşır hah benimde o şekilde oluyor ete değdigimde birde böyle kaygan gibi oluyor ya ıyyy çok kötü.Neyse et bana baktı ben ete baktım,et bana baktı ben ete baktım sonra yine et bana baktı bende ona baktım böyle bir süre bakıştık ve sonunda eldiven giyip bu işi yapma kararı aldım.Bir cesaret hissettim kendimde.Hissetmez olaydım az bir et gibi gördügüm et neredeyse koca bir legen kadar çıktı.Buz eridikçe bende şekiller değişti.Hele onları kavurmalık dogramak minik minik daha bir kötüydü.

Bu işin altından kalktıgımı hissettigimde hemen fotograf çektim.Blogumda yazı yazmak istedim çünkü bir insan bir şeyi kafasına koyduysa yaparım dediyse yapabiliyor.Hiç asla yapamam dedigin şeyleri yapmak zorunda kaldıgında olacagına bıraktıgında bir bakmışsın oluveriyor.Keşke bütün konularda bu kadar yapabilirim diyebilsem.''İnsan oglunun yaparım deyip de yapamayacagı bir iş yok.'' sözünü bu olaydan sonra anladım.Hayatımda ilk defa kırmızı et dogradım.İgrendim mi evet fakat yaparım dedigim için sonuna kadar gittim...ve sonunda yapabildigimi başarabildigimi gördüm.Kendi başıma dogradıgım için bu ögle annem misafirler için pişirdi ve misafirlerden biri çok güzel tam dogradıgımı söyledi bu beni mutlu etti.Bundan sonra ne olursa olsun ben yapamam demeden önce bu et olayını düşüncem bence ben istersem her şeyi yaparım.