Son Günler Ne Yaptım #5

Son günlerim aşırı derece de garip gidiyor. Vizeler olduğu için çok fazla sıkıntıdayım. Zaten vize ve final zamanları hep böyle bir şey yapmadan oturmak içimden geçer. Tüm gün uyusam, koltuğa uzanıp televizyon izlesem öyle hoşuma gidecek ki sanki tüm sorumluluklardan kaçmış olacakmışım gibi geliyor. Fakat tabii ki yatamadım.

Yine mi kombi;

Geçen ay da bahsettiğim ev tadilatı bitti ama bu seferde kombinin borusu yüksekmiş kombiye boruda ki su geri gelebilirmiş. Bu yüzden garantimiz başlayamadı. Bir adam geldi, ölçtü, bir şeyler yaptı ''-Bu olmaz. yüksek atmış! Düzelttirin öyle geleyim.'' dedi gitti. Haliyle moralim bozuldu. Çünkü artık eve usta gelsin baksın ya da ben arayım istemiyorum. Aşırı derece de bu olay beni sıktı. Uzadıkça uzuyor. Bitti derken tekrar başlıyor yani; artık kabak tadı verdi. Millete bakıyorum arkadaş, üç günde tüm evini bitiriyorlar. Bizim kurban bayramının hemen ertesi günü başlayan tadilat, bitmek bilmiyor. Nasıl bir durum ben, bunu anlamadım. Fakat ALLAH'a şükür ağzımızın tadı bozulmasın üç kişilik ailemiz huzur içinde. İlişkilerimiz zaten yıllardır birbirine bağlı gidiyor. Maddi manevi de tam anlamıyla huzur da bulabildik. Böyle ufak tefek şeyler olsa da Rabbim huzuru yakalattı. Şu garanti işini de yaptırabilirsem çok güzel olacak.

Bir de vizeler çıktı başıma;

Ay! Çok zor dersler ve anlamıyorum. Elime defter kalem alınca adeta beyin hızla uzaklaşıyor. Zaten kendimi tam anlamıyla derslere veremiyorum, sıkılıyorum. Birde üzerine endişe olunca iyice anlamıyorum. Herhalde bu gidişle tüm derslerden sıfır çekeceğim gibi geliyor. Ne olacak bilmiyorum ama hayırlısı olsun diyorum. Bir an evvel geçse de kurtulsam artık.

Bu arada Kısmetse Olur hastalığına yakalandım;

Geçen gün canım sıkılıyordu. Ders çalışmak istemedim bir iki saat mola vereyim dedim. Televizyonda kanalları gezerken işte, garip garip programlar vardı. Bende bir şey bulamayınca kanalı açtım bakayım öylesine diye. Aman Ya Rabbi! Entrika dolu saatler geçirdim. Öyle ki programı başından sonuna kadar izledim. Kim kimle kikirdeşiyor, kim kimle kavga ediyor belli değil. Adeta bir pembe dizi tadında program. Program bitişinde ertesi gün fragmanı veriliyor insan ister istemez merak ediyor. Ben ertesi gün, sonraki gün derken o gün bu gündür programı deli gibi izliyorum. Annem en son dün dedi ki ''-ALLAH bize akıl fikir versin, biz n'apıyoruz, biz niye izliyoruz bu programı, neden para kazandırıyoruz söyle bana Zühal?'' dedi. Tabii ki bunun cevabını veremedim. Cidden amaçsız ve umarsız bir şekilde bu programı izler olduk. Daha doğrusu ben izliyorum annemde söylene söylene benle izliyor. Sonu nereye gidecek bilmiyorum ama lanet program bende bağımlılık yaptı.

Bayıldım mı Yoksa düştüm mü?

Dün gece 22 sularında başıma gelen garip olaydan bahsetmezsem olmazdı. Dün gece çok acayip bir şey yaşadım ve ne olduğunu hala bilmiyorum. Güzelce akşam çayımızı içtik, huzurlu şekilde herkes odasına çekildi. Bende biraz bilgisayarda müzik dinlemek istedim. Bir de gündüz oturmuyorum bilgisayar başına bir hesaplarımı gezmek istedim. Neyse son bir bardak çay içeyim dedim sıcakça ince belli bardağıma çayı koydum geldim bilgisayar başına oturdum. Tan Taşçı'nın son albümünü müzik şirketi youtube'a yüklemiş, görünce onu açtım. Bu sırada hesaplarıma giriş yapmaya başladım. Twitter hesabıma giriş yapıyordum şifremin son noktasına basarken bir baktım başımda annem ve kardeşim. Kardeşim elini ağzıma sokmuş, annem ağzımı tutmuş, ben yatıyorum. O ara ne olduğunu bilmiyorum. Sandalyem ters dönmüş benim kozmetik ürünlerini tanıtırken çektiğim komodin var onun önünde, halı altıma kafamın altına toplanmış yerde uzun uzadıya yatıyorum. Masam kapanmış sanki elle kapamış gibi çay bardağı, cam dünya, Nurella kuşlarım ve su bardağım kırılmış. Her yer ıslak, cam kırığı, kalemlerim bir tarafta masamda ne varsa bir tarafta laptop kapanmış köşede, telefonumun arkası açılmış duvarın köşesinde garip bir ortam olmuş. Böyle savaş alanı gibi bir ortam olmuş. Annemin anlatmasına göre şöyle olmuş. Önce ben düşmüşüm düşerken masada benimle gelmiş. Annem bağırarak koşmuş bunu duyan kardeşim de odasından koşmuş. Ben gözlerimi tavana dikmişim mosmor muşum ve ağzım kilitlenmiş, dilim geri kaçmış. İlk annem beni öldü sanmış, çenemi sıkıp hemen ağzımı açmış, kardeşimde elini sokmuş. Tabii çok korkmuşlardı, hatta annemin kalbine sancı filan girdi. Hemen ambulans çağırmak, götürmek istediler ama ben gitmedim. Şimdi düşünüyorum da beni bir şeyler korumuş. Düştüğümde sandalye komodin önüne gitmese ben sivri köşelere kafamı vurabilirdim orası öyle korunmuş. Masam sanki elle kapanmış gibiydi direk üstüme düşse makas, kalem var gözüme girebilirdi, sıcak çay dökülebilirdi, kırılan camlar batabilirdi, boğazıma gelse beni yaralayabilirdi, halı toplanmasa kafamı yere hızla çarpabilirdim. Fakat bunların hiç biri başıma gelmeden kurtuldum. 6 yıldır bayılma problemi geçirmedim ama 26 yıllık hayatım boyunca da kendimde ben böyle bir bayılma görmedim. Hani ayağa ani kalksam, eğilsem filan anlarım da otururken, durduk yere, baygınlık geçirmeden, direk olması çok garip geldi. Neydi bu bilmiyorum ama inşallah sandalye kaymıştır da ben düşmüşümdür diyorum. Umarım bir daha böyle bir şeyi aileme yaşatmam.

Bu arada şimdi iyiyim. Bir sorunum olduğunu düşünmüyorum ama doktora gitmeyi de ihmal etmeyeceğim.

İşte son günlerim böyle geçti. Aslında çok garip olmayan ama monoton da olmayan günler. Herkesin kendine göre derdi büyük. Benim derdim de bu ara dersler. Peki siz neler yaptınız, günleriniz nasıl geçti?