Evlilik Zamanı Gelmiş ama Evlenmemişlerin Dramı

-''Keşke 18 yaşından küçük olsaydım.'' dediğimiz yaşlardayız değil mi? O zamanlar sadece okulu geçme derdimiz vardı. Ne olduysa o 18 yaşından sonra olmaya başladı. Önce üniversite sınavı girdi hayatımıza onun çilesiyle bir yük yüklediler. Kimimiz okudu, kimimiz okuyamadı. Ardından iş sorunu ayyuka çıktı. Bu sefer onun yükü yüklendi. Zamanla işin içinden çıkamaz olduk.

Aslında bu psikolojik baskıların altında 18 yaşından itibaren çevreden; ne zaman evlenecek, evlenmeyi düşünüyor mu, yaşı da gelmiş, var mı bir görüştüğün gibi sorularda hızla yüzüne yüzüne çarpmaya başlıyor. En feci dönemleri ise 22-28 yaş arası olan oluyor. Artık potansiyel olarak her geçen yılla beraber evde kalmış kız psikolojisi sana işlenmeye başlıyor. Hatta öyle ki evlilik düşünmesen bile çevrende ki insanlar üstlerine vazifeymiş gibi, sana görücü bulmaya başlıyorlar. Evet bu adettir ama bir insan evlenmek istemiyorum diyorsa da zorlamanın alemi yoktur. Bunun yanında sana hayata dair ve evliliğe dair gelen uzun uzadıya öğütler de yanında cabası.Tabi bu psikolojiyle çevrende yaşıtın olan insanlar evlenip bir de üzerine çocuk yapıyorlarsa sen artık yandın demektir. 

Kızını evlendiren torun sahibi olanların kısık gözlerle annenize ya da babanıza -''Senin ki evlenmiyor mu daha?'' diye sorması, sizin o gününüzün zehir olması demektir. Herkes köşesine çekilince o edilen lafın sizin üzerinizden çıkacağına işarettir. Önce anne ve ya baba size keskin bir bakış atar ardından gülümseyerek -''Yok bizimki daha okuyor ya da işinde kariyer yapacak.'' der, ardından ortam müsait olunca direk -''Sen evlenmiyorsun da daha...'' diye başlayan art arda bir sürü cümle sıralamaya başlarlar. Bunun yanında hele bir de komşunun çocuğu evleniyorsa, bu cümleler daha şiddetli bir şekilde kulağına kulağına çarpabiliyor.

Böyle devam ederken hayatın, bir gün evli olan arkadaşlarınla buluşursun. Onların çocuklarını ve evliliklerini dinlemek zorunda kalırsın. Hele de çok kıskanç bir arkadaşın varsa potansiyel olarak sana, kocasını elinden alacakmışsın gözüyle bakmaya başlar. Her lafını evirir çevirir kocasına getirir. 

Uzun süredir görüşmediğin ama evlenmiş olan arkadaşınla örnek bir sohbet:

Arkadaşın: Facebook hesabın var fotoğraflarını göremiyorum arkadaşlarına mı açık sadece?

Sen: Evet, senin varsa ekleyim adın nedir?

Arkadaşın: (Gözlerini döndürerek)Benim yok kocamın var, kusura bakma ona da seni ekleyemem!!!

İşte o an bütün dünya başına yıkılır ve kendini kötü hissedersin. Artık içten içe evlensem mi acaba, evlenmemek çok mu kötü bir şey diye düşünmeye başlarsın.

İşte evli olmamak ya da büyümek böyle bir şey. Şimdi ben 26 yaşındayım, 28 yaşından sonrası eğer evlenmemişsem halk gözünde, turşu olmuş kız modelinde neler yaşayacağım merak ediyorum. Bu günün geleceği gözümde büyüyor.

Uzun lafın kısası, çok yazdım farkındayım.

 ''Hayat zor, evlenmemiş insanları depresyona sokuyorlar.''

Ben kendimden ve çevremden gördüklerimi yazdım. Peki sizlerde durumlar nasıl?