Bir Kaç Unutulmamış Anı

Sabah gözlerimi açtığımda birden komik anılar aklıma geldi. Yatakta kikir kikir kikirderken annem, ''-Ne oluyor!'' dedi. Bende başladım anlatmaya. Laf lafı açtı anı anıyı açtı güne güzel başlamama sebep oldu. Kötü anıların yanı sıra iyi anılar ne kadar da güzel değil mi? Geçmişe dönüp iyi anıları hatırladığımda hep bir yaşam sevinci, hep bir yenilenmiş hissi oluyor bende. Kötü anılar nasıl dünyamı karartıyorsa iyi anılar da bir o kadar dünyamı aydınlatıyor. Dur buraya yazabileceklerimi size de anlatayım.

***

1. Anım: BULAŞIK MAKİNESİ İLE İMTİHANIM

Yıllarla pek aram iyi değildir ama yanlış hatırlamıyorsam 2011 zamanlarıydı. Çok uzun zamandır bulaşık makinesi kullanmamıza rağmen daha evvel hiç aklıma gelmeyen bir şeyi yapmak istedim. Bulaşıklar daha temiz, makinenin içi daha iyi olsun diye bulaşık makinesinin kapağına elde yıkama bulaşık sabununun döktüm. Neyse arkamı döndüm salona doğru gidiyordum ki makineden tuhaf sesler gelmeye başladı. Hemen koştum makineyi durdurdum. Kapağını bir açtım içi resmen bir köpük dağı. Dolmuş dolmuş taşmış arkadaş, bir görseniz köpükten bulaşıklar gözükmüyor. Tabi bunun üzerine bana bir yusuf yusuf geldi. Annem görürse beni gebertir. Birde o zamanlar babam yeni vefat ettiğinden toparlanma aşamasındayız elde avuçta yok. Makine bozulmuşsa ben mahvoldum demektir. Hemen kendimi toparladım, bulaşık selelerini mutfak taşına çıkardım. Bardakla köpükleri alıp lavaboya attım temizledim. Sonra seleleri taktım çalıştırdım. Arkadaş tekrar aynı ses. Kapadım baktım yine köpük coşmuş. Bu sefer yine seleleri çıkardım olacak gibi değil mutfak temizleme beziyle suyunu aldırdım. Bu işlemi dört beş kez yapmak zorunda kaldım. Neyse ki sonunda normale döndürmeyi başardım. Siz siz olun makine deterjanından başka bir şey denemeyin.

2. Anım: İSMAİL YK FT. BEN

Lise zamanlarımda İsmail YK Şappur Şuppur şarkısı yeni çıkmıştı. O zamanlar herkesin dilinde bu şarkı vardı . İsmail bayağı popülerdi. Neyse bir hafta sonu yatak keyfi yaparken şarkı dilime geldi. Bende yorganı kafama geçirip başladım bağıra bağıra şarkıyı söylemeye. O sırada da babam da bir şey lazım olmuş odama gelmiş. Tabi ben yorgan kafamda olduğu için fark etmediğimden devam ettim. Neyse şarkı bitti ben yorganı bir açtım babam başımda. Şöyle bir durdu pis gözlerle bakıp: ''ALLAH akıl fikir versin... Akıl yok, cidden akıl yok!'' diye söylenerek odadan çıktı. Tabi ben şok.

3. Anım: BİCİŞİMİ ÖLDÜRDÜM

Ben iki tane kırmızı yanaklı su kaplumbağası beslemeye başladım. Bütün yaz güzelce besledikten sonra kış zamanı yaklaştı. Bir gün yemek vermek için baktığımda bir tanesi hareket etmiyordu. Sağa salladım sola salladım yok. Anladım ki o artık ölmüştü. Göz yaşları içerisinde durumu anneme anlattım. O da baktı ve öldüğünü kesinleştirdik. Olay mahallinden kaplumbağayı alarak bahçeye gömdük. 1 fatiha 3 ihlasla yolcu ettik. Ardından öbür kaplumbağayı da hayvan satan bir dükkana götürdüm verdim. Tabi verirken de satan yere sordum. Meğer kış uykusuna yatarlarmış o da kış uykusuna yatmış olabilirmiş. Anlayacağınız evcil hayvanımın katili oldum. Bu biraz kötü anı oldu ama küçük olduğum için o zamanlar bir o kadar da trajikomik.

4. Anım: BABAM, BEN VE TATLI

Ben babamla çok yakındım. Birde ben böyle nasıl desem sanki ev hanımı olarak doğmuşum gibi hareketlerim vardır. Hemen planlar yapar, olmayanı oldururum filan. Neyse babamda da yeni yeni şeker çıkmaya başlamıştı o zamanlar. Bir gün tulumba tatlısı almıştık eve. Tabi babam yiyemediği için ona bir tane filan verdik. Neyse gece oldu herkes odasına çekildi. Bir on beş dakika sonra benimde su içesim geldi birden. Kalktım, mutfağa yöneldim. Bir baktım buzdolabının önüne çömelmiş babam elinde çatal tatlı yiyor. Birden bir sesimi yükselttim. Haylaz bir sesle:'' Sen n'apıyorsun orada bırak bırak!'' dedim. Tabi babam yaramaz çocuklar gibi hemen oradan kaçtı. Ben arkasından gittim kovalar gibi ve anneme; ''-Anne, babam tatlı yiyor.'' diye şikayet ettim. Aslında köpekler kadar pişman olduğum bir  anıdır bu. Dilimi arılar soksaydı da konuşamasaydım, susamasaydım da gidip görmeseydim. Zaten bu olaydan 3-4 ay sonra babamı kaybettim.

***

Şimdilik bu kadar, çok fazla komik ve saçma anım varda anlatılması pek doğru değil. Belki daha anlatılması kolay anım aklıma gelirse ikinci kez bu posttan yazabilirim. Özellikle okul zamanlarımdan, tatil yerlerinden ve arkadaşlarımla olan anılarımı anlatmayı çok isterdim ama malum herkesin okuyabileceği bir alan hoş olmaz.