Dışarı Çıkınca Para Harcıyoruz Evde Mi Otursak?

Dış kapıdan adımımı atar atmaz bir para harcama potansiyeli geliyor içten içten.Hiç bir şey almazsam muhakkak karnım acıkıyor en ucuzundan simide para harcıyorum.Ben normalde çok asosyal bir insanım.Bu geçmişten gelen bir şey değil.Bazı sıkıntılardan dolayı tercihimi bu yönden kullandım.Yani;demem o ki çevremde ki bütün herkesi kendimden uzaklaştırmayı tercih ettim.Bir de büyüdükçe insanların gerçek halini görüyorsunuz ya ondan kaynaklı oldu benim.Neyse bu zaman içerisinde yiyiciler azalınca ister istemez paranın kıymetini ve tutumlu olmayı öğrendim.Buna rağmen ne zaman dışarı çıksam muhakkak para harcama isteği duyuyorum.

Sadece bu hafta market alışverişi için 200 lira filan gitti galiba..Annemle her çıkışımızda;

''-Aa! bu da ucuzmuş, aa! bu da indirimdeymiş.'' derken toplasan bir poşetlik bile olmayan ürünlere Dünya'nın parasını verdik.Aslında düşünüyorum da bence bu bir tuzak.Fiyatları ucuz gibi gösterip insanları cezbediyorlar sonra da bu şu derken bir sürü para harcatıyorlar.İstediğin kadar tutumlu ol bilinçli,ol bir şekilde o para çıkıyor.Elbette ki indirimler iyidir ama bir çok ürün indirim olunca insanın gözü dönüyor hangisine saldıracağını bilemiyor.Birde hala peşimi bırakmayan arkadaşlarım var bir türlü kurtulamadım onlarla dışarı çıktığımda daha da para harcıyormuşum gibi geliyor.En kötüsünden ''-Hadi bir bardak çay içelim.'' diyorlar.Sonra ''Aaa! yanında şunu da isteyelim.'' diyorlar birde Alman usulü olunca yine para gidiyor.İnsanın dışarı çıkınca gönlü açıldığı gibi cüzdanının ağzı da bir şekilde açılıveriyor.Hiç yoktan gideceğin yere verdiğin ulaşım ücreti oluyor.İşin özü annemin geçen gün dediği gibi: ''-Dışarı Çıkınca Para Harcıyoruz Evde Mi Otursak?''