İçimde Bitmeyen Kaybetme Korkum

Bitmek bilmeyen kaybetme korkum..Babamı kaybedeli 4 yıl bitecek neredeyse hala kaybetme  korkum gitmiyor yine aynı acıyı yaşayacakmışım gibi geliyor.Elimde olsa aile fertlerini  evden  dışarı çıkarmıcam...
Sanki dışarı çıkınca birine bir şey olacakmış gibi geliyor belkide babamı hastanede kaybettiğim içindir. Bilmiyorum belki çok bencillik ama onlara bir şey olursa bu hayatta yalnız başıma ne yapcagımı düşünüyorum.Ailem o kadar hayatımın  merkezinde ki yaşama sebebim sadece onlarmış gibi geliyor.
Hep kıyameti  merak ediyoruz kıyametin korkusunu yaşıyoruz ama bence  bir insanın kıyameti en sevdiklerini  kaybedince kopuyor ya da bir insanın kıyameti ölünce kopuyor. Hayat bazen babamsız  o kadar anlamsız geliyor ki  her şey o kadar yarım ki  gülmek eğlenmek ya da mutlu olmak  acı bile babamsız o kadar yarım ki bu yüzden yalnızlık çekiyorum.Derdim var belkide büyük psikolojik sorunlarım var bilmiyorum ama bir an evvel şu kaybetme korkusunu aşmam lazım böyle giderse onları zamanı gelince kaybedince ya da evlenip bu evden gittigimde hayatıma zor devam edicem.