Geçen Yıldan Bu Yıla Babacığımın Ölüm Yıl Dönümünde Değişenler

Babamı kaybettikten sonra uzun bir süre psikolojik olarak ilaç tedavisi görmüştüm. Fakat bir gün ilaçlar ağır geldiği için ne yapıyorum ben diyebildim. Yaklaşık 3 yıl evvel kendimde bir güç buldum ve kendi kendimi tedavi etmeye başladım. Önce manevi olarak huzurlu olmam lazımdı bunun için dualar okudum, tespihler çektim, namaz kıldım ve iç huzurumu yakaladım. Mantık yürüterek, bedenimi, ruhumu dinleyerek hareket ettiğim için ilk aşama olarak manevi yönden kendimi sağlama aldıktan sonra ruhsal olarak bedenime sıra gelmişti. Beynimi nasıl kontrol edeceğimi eğitmek için sürekli kendimle konuştum. Bir nevi içsel olarak doktorun benimle konuştuğu gibi kendi düşüncelerimi kontrol etmeyi öğrendim. Bu yaklaşık 1 yıl kadar sürdü. Geçen yıl 3 eylül'de kendime bir söz verdim ve babamın ölüm yıl dönümünde kendimi kapatıp ağlamayacaktım. İrademi harekete geçirerek bunu yaptım. Bu yüzden o sancılı dönemi daha kolay geçirdim. Bunu yapabileceğimi görünce daha fazla azim yaptım. Öncelikle uyumadan önceki o sancılı vakitleri kafamdan sildim. Ruhumla birlikte yaşam tarzımı, hayatımı ve bedenimi değiştirmeye karar verdim. Kıştan bu yana daha sağlıklı beslenmeye ve spor yapmaya başladım. 6. yılın sonunda kendimce büyük bir yol katettim. Her neyse geçen yıl irademi kontrol ettiğim için bu yıl normal bir zaman nasıl geçirilir onu öğrenmeye karar verdim. Çünkü ben 26 Ağustos - 3 Eylül arası kendimi her şeye kapatıyorum bunu aşmazsam yarın ikili ilişkilerde problem yaşayabilirdim. Bu yıl da bu konu üzerine yoğunlaştım ve...

Sabah ilk işim kahvaltından önce biraz spor yapmak oldu. Hem beynimi hem bedenimi gün için hazırladım.


Kahvaltıdan sonra kafam dağılsın diye evi ve odamı temizledim. Ardından yatağımın yanında bulunan komodini ve bilgisayar masamı düzenledim.


Sonra yürüyüşe gittim ve biraz market alışverişi yaptım. Bir tane yaş pasta aldım. Aslında niyetim yaş pasta almak değildi babamın bir lafı aklıma geldi ve pasta kesmek istedim. Babamın gerçek Dünya'ya dönüşünü kutlamak değil de niyetim doğum günümü yapmaktı aslında. Şimdi düşününce bu şekilde de yaptım sayabiliriz.


Akşama misafirlerimiz gelecekti. Onun öncesinde babam için duayı bayramdan sonraya bırakacağımız için annemle dua yaptık. Ardından misafir için bir şeyler yaptık, sonrasında biraz dizi izledim.


Tüm akşam misafirlerimiz vardı hem babamın ölüm yıl dönümü olduğu için hemde öylesine oturmaya gelmişlerdi. Ertesi güne kabristan ziyareti yapacaktık onu planladık. Bu arada sohbet muhabbet derken doğum günümü de aradan çıkarmış oldum. Gün bittikten sonra içsel olarak daha rahat hissettim ve biraz kendimi dinlendirmek için uzun zamandır beklettiğim kitabıma başladım.


Bu şekilde kendimi oyalayarak günü atlattım. İlk denememde bunu başarabildiğim için gelecek yıllarda daha rahat edeceğimi düşünüyorum. Benim gibi zor zamanlardan geçenler varsa onlara tavsiyem kendinizi dinleyin, mantıklı olun ve bir amaç edinin zaten gerisi gelecektir. Biraz uzun hatta yıllar sürebilir ama pes etmeyin. Ben başarabildiysem sizde başarabilirsiniz. Bu Dünya bizler için iyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla yaşamak çok güzel. Vaktimiz varken ailemizin, kendimizin ve vaktimizin değerini bilelim. Çünkü bu günün tekrarı yok. Cümleten güzel yarınlara...

Yorum Gönder

6 Yorumlar

  1. Gü<wl şeyler düşünüyorum , iyyiym yapacak bir şey yok mutlu olmalıyız bizde bir gün yanlarına gideceğiz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru bir mantık, bende öyle düşünüyorum. :)

      Sil
  2. Allah rahmet eylesin. Hepimiz sevdiklerimizi kaybediyoruz, kaybedeceğiz ve belki biz onlardan önce göçüp gideceğiz. Bununla başa çıkmak gerçekten zor yaşayan bilir ancak.. Sizi anlıyorum. Bence çok güçlüsünüz ve en güzel adımı maneviyatınızı güçlendirerek atmışsınız. Sevdiğimiz insanlar için dua etmek ne de güzel öyle değil mi? Dualarımız onlara ulaşıyor. Hiç bırakmayalım duayı dünya dua ile dönüyor. :) Ben de sevgili babanız için dua edeceğim bu gece. Sizi tebrik ediyorum. Aramızda olduğumuz nice güzel seneleriniz olsun inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzel yazmışsınız çok teşekkür ederim. Evet dua insanı rahatlatııyor huzur veriyor Rabbim dualarımızı kabul etsin. Dua için çok teşekkür ederim ALLAH razı olsun. :)

      Sil
  3. yazınızı okurken kötü oldum. annemle babam hayatta ama hep bir gün gideceklerinin korkusunu yaşıyorum. Ailesine bağlı olan insanlarda olan bir şey sanırım bu. Sizi de gücünüzden dolayı kutluyorum. Mücadeleniz çok güzel, umarım her yıl daha iyi hissedersiniz...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ALLAH yokluklarını göstermesin. Kaybetme korkusu yüksek oluyor evet. Özellikle sıkı bağlar olursa sevgi saygı olursa daha zor oluyor. Tabii benim yaşadıklarım herkes için değil. Herkes acısını farklı yaşıyor ben ruh olarak zayıf bir insanmışım ondan benim ağır geçti ve hala da geçiyor 6 yıl ama sanki dün gibi. Ha bu arada aşk acısı gibi saçma sapan acılar değil ama gerçek acı için zaman acının ilacı olmuyor. Hani bir şey vardır ölenin ardından 40 mum yanar her gün biri söner en son bir tane kalır o ölene kadar yanar derler ya belki duymuşsundur o son kalan mum gün geçtikçe hararetini azaltacağına daha da arttırıyor. Özellikle toplum içerisinde yarım olmayı daha çok hissediyorsun. :)

      Sil

✿Lütfen hiç bir sitenin linkini ve blogunuzun linkini paylaşmayınız.

DİKKAT !!! (BLOG LİNKİNİ PAYLAŞANLARIN YORUMLARINI YAYINLAMIYORUM)

TARTIŞMA YARATACAK CÜMLELERDEN KAÇININIZ, saygı ve sevgi çerçevesinde yorum yapmaya özen gösterelim.

LİNK, SİYASİ, SPOİLER, ÖTEKİLEŞTİRME ve TARTIŞMA yaratacak cümleleri yayınlamıyorum. :]

Yorum sahibinin yaptığı yorumun blog ve blog yöneticisi ile ilgisi yoktur. Sorumluluk yorum yapan kişiye aittir.
zhl:)